بوسه میگون ترا با لب جان ناب کنم
چهره خمّارترا بردل وجان قاب کنم
تا که سحر پرده رخسارترا چاک کند
غنچه بیدار ترا با پرقو خواب کنم
گرچه فراموش شود غصه بی قصه ما
دفترفرهاد ترا با کف خون چاپ کنم.......
*********
درجوانی چنان زی که درپیری جوان مانی
گرجوانی یا که پیری هرچه آنی همان مانی
********
من اگرگوشه مژگان تو آن موی سرم
توبیا بین، همه مژگان تو درچشم ترم
همه امّید من ازبوسه میگون تو بود
که غم ازدل، همه ایّام با خود ببرم
من ازاین حال پریشانی دلها چه بگویم
که شبانگه زغمی جوشش خون درجگرم
اگراین یک نفسم مانده دراین جان قفس
همه شب با خم زلفت به خیالی درسفرم.....
********
چه سرداران چون سربازان به جنگ آرد، دل سرکش
چه صد تاران به ستّاران به چنگ آرد، دل سرکش
من ازباغ غزلخوانان چه ها گویم ترا ، جانان!
چه سربازان چوسرداران به هنگ آرد، دل سرکش.....
********
بوی زلفت درسحرگه که بردلها دمید
اسب آرام ازمیان، وحشیانه دررمید
چون که لاله پرده ها را آشکارا بردرید
قامت شوق از شوق رعنا برخود خمید
کودکی کزسینه ای شب ها محکم مکید
همچو آبی بردامن دریا راحت لمید..........
********
